Αστοί

Αν έστεκε στις μύτες των δακτύλων μπορούσε με το ζόρι να δει τη θάλασσα

βασικά κατά μια έννοια και αυτό που έβλεπε θάλασσα ήταν

πολυκατοικιών ανθρώπων
Συχνά τα βράδια ξύπναγε μες τον ιδρώτα
ερχόταν λέει κάτι τεράστια μυρμήγκια

σαν άνθρωποι μεγάλα
και μπουκάραν στο δωμάτιο
κατά χιλιάδες
από την πόρτα άλλοτε και από το παράθυρο
και μπαίναν μπαίναν
τελειωμό δεν είχαν
ποτέ δεν κατάλαβε πως διάολο χωρούσαν όλα αυτά
στο μικρό δωματιάκι
μαύριζε ο τόπος γύρω μέχρι που δεν έμενε ανάσα για να πάρει
εκεί πάντα ξύπναγε
Στην πίσω αυλή που είχε λίγο χώμα σε μια γωνιά
κολυμπούσαν δύο άρρωστα γεράνια
εκεί κοντά στη γωνία του τοίχου
μέσα από μια ρωγμή
έβλεπε κάθε αρχή καλοκαιριού
να βγαίνουν από μέσα κάτι μικροσκοπικά κόκκινα μυρμηγκάκια
είχε περάσει πολλά απογεύματα ταΐζοντας τα ζάχαρη
ή και κάνα μπουγέλο νερό
ήταν αστεία έτσι όπως έτρεχαν πέρα δώθε
αγγίζοντας τις κεραίες τους
"τζζζζζζτ!τζζζζζζτ"
πόσο γελούσε τότε
Οι εφιάλτες έχει μια υποψία πως ξεκίνησαν μια μέρα που αντί για τον ορίζοντα γύρεψε να κοιτάξει τους ανθρώπους
θα έχετε κοιτάξει καμία φορά και σεις από ψηλά
ο παραλληλισμός είναι αναπόφευκτος σχεδόν

Κάτι παλιό...

Ξέρεις τι σκέφτομαι?
...ότι είμαστε τόσο εγωιστές που γινόμαστε τυφλοί
και τα βλέφαρα βαριά
και μεις κατά βάση φυγόπονοι
ανθρωπόμορφοι άγγελοι
αγγελόμορφοι άνθρωποι
και το δηλητήριο τους η μοναξιά
οπ!
"όταν πέσεις στο κενό
παύει να υπάρχει"

μόνη σου θα βγεις
από το λαβύρινθο σου
μόνη

Εγώ όμως τότε συνειδητοποίησα ότι σε έχω ανάγκη
εσένα
έναν γνωστό άγνωστο
γιατί
γιατί
γιατί?

Έκτοτε μόνο δίπλα σου αισθάνομαι καλά
και αυτό είναι το πρόβλημα μου
εξ αρχής
γεωπολιτικό
χωροχρονικό
διαπολιτισμικό




2χρόνια τώρα...

Διάολε!

Μέρα όμορφη (μόνο αυτό)

Άντε καλό μου, παραπονεμένο, σου έβαλα και το σιέλ, της ανοιξης το φωτεινό, να μην παραπονιέσαι τώρα που θα σφίξουν και οι ζέστες, ότι σκάς μες τη μαυρίλα.
Τί να πω, όλο σιωπηλή μένω να κοιτάζω...
Βλέπεις, έχω μάλλον μια αντίληψη διαφορετική για το πως θα έπρεπε να γίνονταν οι πράξεις, μια καταπληκτική, θα έλεγε κανείς δικαιολογία απραξίας. Έλα μου ντε όμως που παρόλο το πολιτικό μου φλέρτ, ποτές μου δεν κατάφερα αυτή τη συνειδητή μου άρνηση σκληρή ιδεολογία...
Ηλιόλουστη αυτοκριτική.
Διάβασμα!
Μικρέ γλυκέ μου σεργκέι, ερχόμαστε!




(με νύχια κ με δόντια
κρεμάμενοι
εκ των μαστών
της επερχόμενης
επανάστάσεως
προσπαθώντας
να διατηρήσσουμε
το μακάβριο ταύτο χάμωγέλω
της αισιοδοξίας
των απαισιόδοξων
εραστών
ανέραστων ελπίδων
η πρώτη σφαίρα
στα παιδικά στήθη
του καπιταλιστικού
γόνου
sauvez les enfants
-σώστε τα παιδιά)

Κουίζ

Δεν θα την δούμε στην τηλεόραση
θα τη δούμε μονάχα σαν λάμψη σε κάποια μάτια
Δεν θα μας πεί ποτέ μπράβο
Δεν θα μας πάρει απο το χέρι
ούτε απο το αφτί
Δεν χρειάζεται ούτε απολογίες
και
τσιτάτα συντροφικά αγκαλίασματα

Κουράγιο και υπομονή
ΜΑ ΠΑΝΩ ΑΠΟ ΟΛΑ
ΜΕΡΑΚΙ


*(η πρωταπριλιά πέρασε)








Pepito,καλώς να τα δεχτείς!