Δεκεμβρίου 24, 2008

Χριστούγεννα

Χριστούγεννα λοιπόν...
ΚΑΘΕ
χριστούγεννα
γιοτάζουμε τη φυλακή μας.

Τοποθετούμε στα κελιά μας
ένα δέντρο
ή κάτι-σαν(...)
ή ένα καραβάκι, ίσως.

Κάτι να θυμίζει πως κάπου
ίσως εκεί
μακρυάαααααα
-τους τοίχους και τα κάγκελα

υπάρχει η ζωή
το όνειρο
η ελευθερία

μια δροσερή πνοή αέρα.

Λογιών-λογιών
χρωματιστά σκουπίδια
στολίζουν τη ρεπλίκα

Μα τα λουλούδια,
δεν φυτρώνουν πια
εδώ
μόνο τσιμέντο
σκόνη
και γυαλί

καλοκουρδισμένες μαριονέτες,
αγοράζουν
άχρηστα αντικείμενα
ανταλλάσσουν
προσποιητά χαμόγελα
ύπουλα μαχαίρια

Και όταν κάποτε
σε κάποια στιγμή διαύγειας
-ίσως-
σταθεί κανείς

"Ρε, πούστη, μήπως
κάτι
δεν πάει καλά?"

ΓΙΑΤΙ ΒΙΑΖΕΙ ΤΟ
ΧΕΡΙ
ΠΑΛΙ ΠΙΣΩ
ΠΑΝΩ ΣΤΑ ΜΑΤΙΑ???



Πουτάνα κοινωνία......

Δεκεμβρίου 17, 2008

Από την ημι-ζωή στο περιθώριο, στους δρόμους της φωτιάς.

«Αυτό το ίσως, αδερφέ,
είναι μεγάλο πράγμα»
λαϊκή θυμοσοφία

Είναι φοβερό, δεν ξέρω αν έχετε συναίσθηση της αηδίας και της σαπίλας που ζει και βασιλεύει μεταξύ μας, τουλάχιστον για τα τελευταία 20χρόνια, με κορύφωση τον κοινωνικό φασισμό και βαρβαρότητα, που βιώνουμε καθημερινά σήμερα όλοι.
Εσείς, οι νοικοκυραίοι, τα αφεντικά, οι φιλύσηχοι πολίτες, οι γείτονες μας,
οι πατεράδες μας, οι μανάδες μας, τα αδέρφια μας.

Η κοινωνία που σκοτώνει τα παιδιά της.
Ήμασταν μάρτυρες σαν νεώτεροι, εσείς έχετε ευθύνη, είστε οι ένοχοι δηλαδή.
Στέκομαι να γράψω για αυτές τις μέρες που ζούμε, τί ζω και τί θυμάμαι..
Θυμάμαι, τέλη 80 αρχές 90,
Έναν τύπο Αντρέα(έτσι τον αποκαλούσατε, λες και μοιραζόσασταν κοινό τραπεζικό λογαριασμό) να σας συστήνει την καινούργια του γκόμενα.
Και όσο αυτοί σας έκλεβαν και σας κορόιδευαν, να πέφτουν και κάτι επιδοτήσεις της Ε.Ο.Κ. ώστε να ξεπουλήσετε το ψωμί μας.
Οι αγρότες τη γή.
Οι ψαράδες τη θάλασσα.
Βιοτέχνες τα χέρια τους.
Θυμάμαι, στο νησί που μεγάλωσα, δεκάδες, κομμένα στη μέση, καΐκια ανθρώπων που ήταν η ζωή τους, το ψωμί τους. Για να βλέπουν σήμερα να τους κλέβουν οι τράπεζες τα σπίτια.
Για να φτιάξετε τη Μεγάλη Ελλάδα(?!)
Μπήκαν, δηλαδή, πολυεθνικές εταιρείες, (οι οποίες διοικούνται από τα γλοιώδη τσιράκια και τους πολιτικούς εξίσου γλοιώδεις και διεφθαρμένους) ώστε να γίνουν ΑΥΤΟΙ πιο πλούσιοι καταστρέφοντας το περιβάλλον μας, καίγοντας τα δάση μας, επιβάλλοντας ένα απαίσιο αστικό πρότυπο ζωής, να μας κάνουν ολοκληρωτικά σκλάβους μιας ανούσιας εργασίας, πολύχρωμα ζόμπι του lifestyle με γυάλινα μάτια, βυζιά και πέη…
Έπειτα, θυμάμαι, πώς εκμεταλλευόμενοι την διάλυση των χωρών του υπαρκτού σοσιαλισμού και των χιλιάδων προσφύγων και μεταναστών, που με το αίμα τους και των ιδρώτα τους, ζήσαμε την ένδοξη ολυμπιάδα του 2004.
Η ζωή κυλάει ανώδυνα.
Με συνεχόμενες περιόδους λιτότητας. Σφίγγετε το ζωνάρι τρέφοντας αφελής αυταπάτες κοινωνικής αλληλεγγύης στην οικονομική κρίση που πλήττει την πραγματική οικονομία (=τις τσέπες μας) ενώ μας κλέβουν το ψωμί, και το γάλα του παιδιού μας με την απαράδεκτη ληστρική ακρίβεια Οι υπόλοιποι τζογάρετε, στο καφενείο, προσπαθώντας να βάλετε το χέρι στην τσέπη ο ένας του άλλου ανταλλάσοντας υποκριτικά χαμόγελα.
Και πιστοί πάντα στην «δημοκρατική μας αρχή του κοινοβουλευτισμού»,
ψηφίζετε ξανά και ξανά τους ίδιους αφέντες. Καθώς, πολλοί από σας παραμυθιάστηκαν με τις προεκλογικές υποσχέσεις διαφόρων τοπικών διεφθαρμένων μικροπολιτικών κομματόσκυλων για θεσούλες στο δημόσιο. Να βολευτεί το παιδί…
Όσο σύμβαιναν όλα αυτά, παράλληλα δηλαδή, έχουμε και την άνθιση της ιδιωτικής τελεόρασης. Κατορθώνοντας μέσα σε 20χρόνια, ουσιαστικά εθίζοντας μας σταδιακά στο ψέμα και στη διαφθορά των πάνω, να μας κάνει όλους να θεωρούμε αυτή την κατάσταση ως τη μοναδική αλήθεια για ολόκληρο το ανθρώπινο είδος.
Ναι, οι πολιτικοί είναι διεφθαρμένοι..
Οι μετανάστες όλοι δολοφόνοι.
Οι αναρχικοί είναι χούλιγκαν που σας καίνε τα τουτού.
Παράλληλα, με τη διάδοση γενικευμένης λασπολογίας, τρομοκρατίας και μίσους για διάφορες κοινωνικές ομάδες (το φαινόμενο λέγεται «ρατσισμός»), οι καπιταληστές πολυεθνικάριοι, αφεντικά των Μ.Μ.Ε, μας πνίγουν στις διαφημήσεις. Ενισχύουν έτσι τα μαγαζάκια τους επιβάλλοντας μας επιθυμίες για πολύχρωμα χαρτιά υγείας και φυσικά αγκαζέ το τραπεζικό ληστρικό σύστημα με διαφημίσεις για δάνεια.
Έχουμε λιτότητα(ας πνιγείτε στα σκατά όσο γλεντάμε τα λεφτά σας)
Υπάρχει λύση
Πάρε δάνειο!(για να αγοράσεις μερσέντες, να στην κάψει ο αναρχικός να βγάλουμε είδηση…)

Τι λες ρε μεγάλε?!

Δεν ξέρω κανένα προφήτη που να μπορεί να υποσχεθεί για το αύριο,
για την "πρόοδο" της φάσης. Για το αν αυτή η εξέγερση εξελιχθεί σε κοινωνική και έπειτα σαν παγκόσμιο ντόμινο να σαρώσει το παν-καπιταληστρικό σύστημα, αν θα ξημερώσει η μέρα που όλοι οι άνθρωποι θα ήμαστε ελεύθεροι, ισότιμοι και θα κοιταζόμαστε στα μάτια, χαμογελώντας με ειλικρίνεια,
δίνοντας τα χέρια, συμπράττοντας, συν-δημιουργώντας αυτοοργανωμένοι. Με τη ζωή μας στα χέρια μας. Χωρίς λεφτά, δόξα, όπλα και τη μιζέρια που σέρνουν…
Και αν ήξερα, θα τον έπαιρνα και αυτόν με τις πέτρες γιατί με την αύριο, θα ήταν ένας "στα'λεγάκιας" και θα απαιτούσε πλειοψηφική κατοχύρωση.
Αν ξέρω κάτι αυτές τις μέρες, είναι οτι είναι στα χέρια μας να δημιουργήσουμε, όπως και δημιουργούνται, όπως και έχουν δημιουργηθεί, σαν έτοιμοι από καιρό, ΕΤΟΙΜΟΙ από καιρό, πυρήνες αντίδρασης, αντί-πληροφόρησης, συν-διαμόρφωσης, καταλήψεις, λαϊκές συνελεύσεις..
Δομές μέσω των οποίων καταρχάς εμείς που συμμετέχουμε, κοιταζόμαστε στα μάτια, συμπράττουμε, μοιραζόμαστε την άγρια χαρά του δρόμου, της δημιουργίας, της αλληλεγγύης...
Δομές οργάνωσης από κάτω, είναι εφικτές και στο χέρι μας, λειτουργούν ήδη σε πολλές πόλεις και είναι αυτές που κάνουν όλους αυτούς τους καρεκλάτους, που μας ξεφτιλίζουν τόσα χρόνια ,καθημερινά, να βλέπουν εφιάλτες. Και όχι οι σπασμένες βιτρίνες και καλά. Εξάλλου όλες τους ασφαλισμένες είναι (αυτά είναι και οι μετοχές που αγοράζετε φυσικά οι μικροηλίθιοι για να ναι πάντα κερδισμένα τα αφεντικά) και μιλάμε για τράπεζες, πολυεθνικές, κρατικά κτήρια και εταιρείες. Σύμβολα και εργαλεία της εξουσίας και του κράτους.


Από αυτούς(εμάς) που βλέπουνε κάθε μέρα τα παιδικά τους όνειρα να αργοπεθαίνουν βιασμένα μέσα στη λάσπη του συμβιβασμού, της ρουτίνας, του βολέματος, της τάξης και ασφάλειας. Την ανθρώπινη αξιοπρέπεια ξεκοιλιασμένη στο βωμό του κέρδους και της επιβεβλημένης ιδιοκτησίας.
...εμείς που ζυμώνουμε και δεν εέχουμε ψωμί
εμείς που βγάζουμε το κάρβουνο και κρυώνουμε
είμαστε εμείς που δεν έχουμε τίποτα
κι ερχόμαστε να πάρουμε τον κόσμο... (τάσος λειβαδείτης)
Τα φλογισμένα λόγια μας δεν είναι παραμύθι.

Για αυτούς που δεν ξέρουν, δεν έμαθαν, δεν τους είπαν ποτέ τίποτα πέρα της διδασκαλίας του συστήματος. Ότι υπάρχουν κι άλλοι τρόποι κοινωνικής οργάνωσης από το αποτροπιαστικό υπάρχον φασισμό.
ΟΛΟΙ ΣΤO ΔΡΟΜΟ.
ΠΑΡΕ ΣΤΑ ΧΕΡΙΑ ΣΟΥ ΤΗ ΖΩΗ ΣΟΥ
ΤΗΝ ΕΝΗΜΕΡΩΣΗ ΣΟΥ
ΤΗ ΜΟΡΦΩΣΗ ΣΟΥ


Αόρατοι κουκουλοφόροι
για τον κομμουνισμό
και την αναρχία




Το έγκλημα δεν φυτρώνει από μόνο του, έχει πίσω του ένα ολόκληρο πολιτικοκοινωνικό
υπόβαθρο. Ο διαχωρισμός των ανθρώπων σε έχοντες και μη έχοντες οδηγεί αυτόματα στην ανάγκη προστασίας των πρώτων (των εχόντων) από τους δεύτερους (τους μη) μέσω μιας νομοθεσίας, ενός δικαστή, μίας αστυνομίας, ενός κράτους.


ΆΜΕΣΗ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΣΥΛΛΗΦΘΕΝΤΩΝ
ΦΤΟΥ ΞΕΛΕΥΘΕΡΙΑ!






Διαδικτυακοί χώροι αντιπληροφόρησης:

Indymedia: http://athens.indymedia.org
Ανοιχτή συνέλευση Μυτιλήνης www.anixtilesvos2008.blogspot.com
Κατάληψη ΑΣΟΕΕ http://katalipsiasoee.blogspot.com/
Απελευθερωμένο δημαρχείο Αγίου Δημητρίου http://katadimadim.blogspot.com/
Παίρνουμε τη γειτονιά στα χέρια μας http://exarchia.pblogs.gr
Απελευθερωμένη εργατική ζώνη-κατάληψη ΓΣΕΕ http://gseefreezone.blogspot.com/

Δεκεμβρίου 13, 2008

ΝΙΣΑΦΙ ΠΙΑ! ΜΠΟΥΡΛΟΤΟ ΚΑΙ ΦΩΤΙΑ!

Κατερίνας Γώγου

Ένα πρωί θ' ανοίξω την πόρτα
και θα βγω στους δρόμους
όπως και χτες.
Και δεν θα συλλογιέμαι παρά
ένα κομμάτι από τον πατέρα
κι ένα κομμάτι από τη θάλασσα
-αυτά που μ' άφησαν-
και την πόλη. Την πόλη που τη σάπισαν.
Και τους φίλους μας που χάθηκαν.
Ένα πρωί θα ανοίξω την πόρτα
ίσα ολόισα στη φωτιά
και θα μπω όπως και χτες
φωνάζοντας "φασίστες!!"
στήνοντας οδοφράγματα και πετώντας πέτρες
μ' ένα κόκκινο λάβαρο
ψηλά να γυαλίζει στον ήλιο.
Θ' ανοίξω την πόρτα
και είναι -όχι πως φοβάμαι-
μα να, θέλω να σου πω, πως δεν πρόλαβα
και πως εσύ πρέπει να μάθεις
να μην κατεβαίνεις στο δρόμο
χωρίς όπλα όπως εγώ
- γιατί εγώ δεν πρόλαβα-
γιατί τότε θα χαθείς όπως και εγώ
"έτσι" "αόριστα"
σπασμένη σε κομματάκια
από θάλασσα, χρόνια παιδικά
και κόκκινα λάβαρα.
Ένα πρωί θ' ανοίξω την πόρτα
και θα χαθώ
με τ΄όνειρο της επανάστασης
μες την απέραντη μοναξιά
των δρόμων που θα καίγονται,
μες την απέραντη μοναξιά
των χάρτινων οδοφραγμάτων
με το χαρακτηρισμό -μην τους πιστέψεις!-
Προβοκάτορας