Οκτωβρίου 20, 2009
Οκτωβρίου 19, 2009
Οκτωβρίου 12, 2009
με καθυστέρηση

-Ε, τελικά βγήκα για ποτάκι! ντάξει ωραία ήταν,
έχω γίνει κυρα φλώρα βέβαια αλλά τί να κάνω αγαπάω...
ε,ο ουρανός έχειν πολλά αστέρια...και?
-Πάντως, εγώ τότε παλιά δεν είχα ειρωνευτεί την επιστήμη ως τέτοια,
αλλά την αναζήτηση ιδιότητας, και καλά "είμαι επιστήμονας".
Πιστεύω ότι το ξέρεις βέβαια...
-ΑΧ..Επιστήμονες, ζωγράφοι, ποιητές, τσιρκολάγνοι και βλακέντιοι..
Σχήματα ειρωνείας της καθεστηκυίας πραγματιώτητας, ποταπές δικαιολογίες
ύπαρξης σε θολό παρόν και μέλλον
-Ναι αλλά η επιστήμη και η τέχνη και όλα αυτά είναι πολύ ωραία πράγματα
Οι άνθρωποι τα χαλάνε,μαλακίες.
-Γιάννης πίνει, γιάννης μεθάει. ΓουάΟΥ! και? για φαντάσου, ούτε καν πίσω από το δάκτυλο του δεν μπορεί πια να κρυφτεί κανείς. Λήθη παρελθόν σύρματα τεντωμένα..αχ..
-Και λιμάνια με κύματα.
-Ή και χωρίς! Νηνεμία πριν από την καταιγίδα, ένα παράξενα οικείο συναίσθημα φουσκοθαλασσιάς μες την ψυχή, το είναι ή απλά εγώ και συ.
Γενιά πειρατική, μασάμε μόνο τριντεντ που δεν χαλάνε και τα δόντια! χαίρομαι που η εποχή του μπαρόκ έχει πεθάνει
-Εγώ χαίρομαι που πεθαίνω κάθε ξημέρωμα σαν τη μάρθα βούρτση και για όλες τις λοιπές καλλιτεχνικές ευαισθησίες της.
.
Ετικέτες
διεστραμένη αίσθηση χούμορ,
κενοτυπίες,
όρεξη να χεις,
τάδε έφη
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)