τι φάση...

Περνώ τις ώρες μου μονάχη
χαζεύοντας κελύφη
νεκρών οργανισμών
τα μάτια μου ταξιδεύουν μέσα στη
μικροσκοπική και εύθραυστη
σπειροειδή τους διάταξη
τα δάκτυλα ψάχνουν μέσα σε σελίδες
κοινόχρηστων υλουστρασιόν καταλόγων
ονόματα
περίεργα
Anomia simplex
Omalogyra dysculus
Jujubinus striatus fraterculus
osilinus turbinatus
.
.
.
και αναρρωτιέμαι του στυλ κοινότυπα
για το σινάφι
τι να σημαίνει ποίηση
ποιώ
πράττω
ΠΡΑΞΗ
κάποια καλούπια που με χώνουν
και χωνομαι μονάχη?

Πορεία αλληλεγγύης
τύπος να μας σημαδεύει με καραμπίνα
απο κάτω οι μπάτσοι
εμείς απέναντι
οι σύντροφοι
ποιός ήξερε που και σε τι κατάσταση

Η φυγή δεν σημαίνει απαραίτητα πάντα
παραίτηση
η στάση δεν σημαίνει υποταγή

κάθε φορά που βλέπω ακαδημαικούς να μιλάνε
θαυμάζω το γεγονός πως κάποιοι μπορούν να μιλάνε
δημόσια και να "αγανακτούν"
χωρις να πέρνουν θέση
και κυρίως χωρίς να ντρέπονται
οι νταβατζίδες της γνώσης
η αρρώστια της σκέψης
ακαδημαικοί πολίτες

βέβαια "τα πανεπιστήμια παράγουν ειδικότητες
και όχι προσωπικότητες"(ζορζ πιλαλι)

βεβαια σε κάποιες σχολές αν δεν είσαι
δαπ ή πασπ μπορεί και να μην περάσεις ποτέ το τελευταίο σου γαμωμάθημα

βέβαια το κριτήριο δημιουργίας καινούργιων τμημάτων
δεν είναι φυσικά κοινωνικό
αλλά καθαρά ρουσφετό-οικονομικό

βέβαια η παιδεία σ'αυτή τη χώρα
είναι -όπως όλα μας-
κενοφανής

βέβαια όλους και όλες μας απασχολεί
αυτη η οικονομική κρίση πια

και προπαντώς για όλα
φταίει το κράτος...

ΕΣΕΙΣ???