Ιανουαρίου 16, 2010

"Οι δονητές γιατρεύουν την ιστορία"

Η αυτόματη γραφή είναι ένα πολύ ύπουλο συγγραφικό τέχνημα. Δεν διαφωνώ εντελώς, αν και προφανώς τη χρησιμοποιώ κατά κόρον ειδικά στις αναρτήσεις αυτού του μπλογκ, κυρίως λόγω ευκολίας.

Το καλλιτεχνικό κίνημα των αρχών του προηγούμενου αιώνα, ντανταϊστές, υπέρ κι υπό ρεαλιστές,την εισήγαγε και τη χρησιμοποίησε ως μέσο φιλοσοφίας και ψυχολογίας για την αποδόμηση δοσμένων εννοιών που λειτουργούσαν ανεπεξέργαστες υπέρ της τυφλής υποταγής σε συγκεκριμένες διανοητικές νόρμες. Ή αλλιώς, ο ανεστραμμένος γραπτός λόγος ως μέσο εναντίωσης στην υποχρεωτική, υποτακτική γραφειοκρατία των απολυταρχικών και αντιδραστικών τάσεων, όπως αυτές εκφράστηκαν μέσα από τον φασισμό, τον σταλινισμό, τον ναζισμό και λοιπά εθνικό-σοσιαλιστικά εξαμβλώμάτα.

Το δημοφιλέστατα αναμασώμενο επιχείρημα της οικονομική κρίσης δημιουργεί και αυξάνει, και τότε όπως και τώρα, την ανασφάλεια στις τάξεις των αταξικά σκεπτόμενων καταναλωτών ανθρώπων, το-γάλα-του-παιδιού-και-το-αίμα-του-αυτού-που-έρχεται-να-μας-πάρειν-τις-δουλειές.

Η κτητικότητα όπως εκφράζεται στα μέσα ανά-παραγωγής (ζευγάρι, εργοστάσιο) κατορθώνει μέχρι στιγμής σε σπάνιες περιπτώσεις να ξεπεράσει την δουλική σχέση αφεντικού-υπαλλήλου, προκαλώντας τουλάχιστον απορία στους σχιζοφρενώς σκεπτόμενους. Για κάποιο λόγο η Αυτοδιαχείρηση και η Αυτοοργάνωση στους χώρους εργασίας ακούγεται σαν κάτι αδιανόητο. Ρεβιζιονισμό θα ουρλιάξουν με μανία άνθρωποι που χρωστούν την ύπαρξη τους στην βιομηχανική επανάσταση...

"Θα πρέπει να θεωρούμε εαυτούς ως ρομπότ?" καθώς μου έλεγε σε κάποια δύσκολη φάση της μια συντρόφισσα, επιθυμώντας διακαώς.

Το Ζω να σημαίνει επιθυμώ....

Τα δάκτυλα μου να χορεύουν ταχύτερα και πιο σωστά απάνω στην ταστιέρα, οι λέξεις και τα χρώματα να ταξιδεύουν κρυστάλινα ανάμεσα μας.








Εκτός Ευρoζώνης τώρα
(α ρε χαρές η παπαρήγα!!!)

2 σχόλια:

Κ.Υ.Π. WALKING είπε...

Δύσκολη εποχή, οι εξουσιαστικές γλώσσες του παραληρηματικού ελέγχου που λέγαν και στην Ιταλία κάποτε, είναι ευδιάκριτες κι αναγνωρίσιμες παντού.

Ανώνυμος είπε...

όπως κι η δοξολογία
του κράτους και της αγοράς