Αστοί

Αν έστεκε στις μύτες των δακτύλων μπορούσε με το ζόρι να δει τη θάλασσα

βασικά κατά μια έννοια και αυτό που έβλεπε θάλασσα ήταν

πολυκατοικιών ανθρώπων
Συχνά τα βράδια ξύπναγε μες τον ιδρώτα
ερχόταν λέει κάτι τεράστια μυρμήγκια

σαν άνθρωποι μεγάλα
και μπουκάραν στο δωμάτιο
κατά χιλιάδες
από την πόρτα άλλοτε και από το παράθυρο
και μπαίναν μπαίναν
τελειωμό δεν είχαν
ποτέ δεν κατάλαβε πως διάολο χωρούσαν όλα αυτά
στο μικρό δωματιάκι
μαύριζε ο τόπος γύρω μέχρι που δεν έμενε ανάσα για να πάρει
εκεί πάντα ξύπναγε
Στην πίσω αυλή που είχε λίγο χώμα σε μια γωνιά
κολυμπούσαν δύο άρρωστα γεράνια
εκεί κοντά στη γωνία του τοίχου
μέσα από μια ρωγμή
έβλεπε κάθε αρχή καλοκαιριού
να βγαίνουν από μέσα κάτι μικροσκοπικά κόκκινα μυρμηγκάκια
είχε περάσει πολλά απογεύματα ταΐζοντας τα ζάχαρη
ή και κάνα μπουγέλο νερό
ήταν αστεία έτσι όπως έτρεχαν πέρα δώθε
αγγίζοντας τις κεραίες τους
"τζζζζζζτ!τζζζζζζτ"
πόσο γελούσε τότε
Οι εφιάλτες έχει μια υποψία πως ξεκίνησαν μια μέρα που αντί για τον ορίζοντα γύρεψε να κοιτάξει τους ανθρώπους
θα έχετε κοιτάξει καμία φορά και σεις από ψηλά
ο παραλληλισμός είναι αναπόφευκτος σχεδόν