Απριλίου 30, 2009

Αστοί

Αν έστεκε στις μύτες των δακτύλων μπορούσε με το ζόρι να δει τη θάλασσα
βασικά κατά μια έννοια και αυτό που έβλεπε θάλασσα ήταν
πολυκατοικιών ανθρώπων
Συχνά τα βράδια ξύπναγε μες τον ιδρώτα
ερχόταν λέει κάτι τεράστια μυρμήγκια
σαν άνθρωποι μεγάλα
και μπουκάραν στο δωμάτιο
κατά χιλιάδες
από την πόρτα άλλοτε και από το παράθυρο
και μπαίναν μπαίναν
τελειωμό δεν είχαν
ποτέ δεν κατάλαβε πως διάολο χωρούσαν όλα αυτά
στο μικρό δωματιάκι
μαύριζε ο τόπος γύρω μέχρι που δεν έμενε ανάσα για να πάρει
εκεί πάντα ξύπναγε
Στην πίσω αυλή που είχε λίγο χώμα σε μια γωνιά
κολυμπούσαν δύο άρρωστα γεράνια
εκεί κοντά στη γωνία του τοίχου
μέσα από μια ρωγμή
έβλεπε κάθε αρχή καλοκαιριού
να βγαίνουν από μέσα κάτι μικροσκοπικά κόκκινα μυρμηγκάκια
είχε περάσει πολλά απογεύματα ταΐζοντας τα ζάχαρη
ή και κάνα μπουγέλο νερό
ήταν αστεία έτσι όπως έτρεχαν πέρα δώθε
αγγίζοντας τις κεραίες τους
"τζζζζζζτ!τζζζζζζτ"
πόσο γελούσε τότε
Οι εφιάλτες έχει μια υποψία πως ξεκίνησαν μια μέρα που αντί για τον ορίζοντα γύρεψε να κοιτάξει τους ανθρώπους
θα έχετε κοιτάξει καμία φορά και σεις από ψηλά
ο παραλληλισμός είναι αναπόφευκτος σχεδόν